Мы уж старшы люде
Сме запамятали,
Як нам стары люде
Все оповідали.
Яка мода была
Ту, а и в Европі,
Женилися дівкы,
Женилися хлопи.
Як паробок ишол
Дагде ся женити,
То он мусіл маму
Свою попросити.

“Мамо моя люба,
Вы ся надумайте,
Хочу ся женити,
Жену мі глядайте.”
Мама ся озвала,
Сыну повідала:
“Сыну милый,
Глядай жену сам,
Бо котру ты любиш,
Того я не знам.
Бо я може тобі
Таку бы радила,
Штобы ся ти потом
Може не любила.
А ты будеш мусіл
До смерти с ньом жити.
Счастья и несчастья
Зо собом ділити.
Не глядай ты сыну
Богатства-красоты,
Але глядай таку,
Што зна всі роботы.
Не буде парадна,
Ладну ношу носити,
Не буде учена —
Два, три языкы розуміти.
А будете счастья мати,
Кедь буде знати
Свой оден язык
За зубами тримати.
Кедь хочеш жену поглядати
Буду я тому
Ся барз радувати.
Не буде ту ниякого гону,
Кедь приведеш несуне дівча
До мойого дому.
Я ти можу раду дати,
Як жену глядати.
Треба тобі позор дати,
Яка у той дівкы мати,
А ци с мужом честно жиє,
Ци рада горілку пиє.
Ци часто на ярмак ходит,
Ци трезва домів приходит,
Ци даколи пьяна была,
Горці, мискы не побила?
На солнци отпочивала,
С кумичками ся згаджала,
Гостинкы робила,
До корчмы ходила.
Остатню курочку носила.
На поле єсть пильно идти,
А стигне куму стрітити,
Годину будут шептати-радити.
Можеш до хижи зазріти,
Вшитко обізрити.
Ци мыто, позамітано,
Всьо в порядку поскладано.
Як покажут тобі сісти,
Посмот, ци сут лавкы чисты.
Ци зна тісто опавати,
Або замісити —
Посмот, сыну, и памятай,
Хочеш ся женити —
Ци зна даяк ткати, прясти,
И подертый лах зашити.
А позрий и на діточкы,
Ци чисты на них сорочкы.
Из того можеш познати,
Яка дівкы твойой мати,
Не раджу ти такой мамы
Дівку брати.
Идь где инде поглядати,
Там, где честный отец, мати,
В згоді честно собі жиют.
Много роблят — мало пиют.
То порядны суть там люде,
Така и их дівка буде.
Такий отец, така мати,
Дівка буде дорабляти,
Дом в порядку ти тримати,
Мужа свого шанувати,
Будут собі честно жити,
До маєтку приходити.
Бо кто глядат лем богатство.
Може зыйти на жебрацтво.
Може взяти сліпу, хвору,
Біду привести до двору.
Будут кепско с собом жити,
Себе грысти й вадити,
И хоц будут мати діти,
Не сможутся похвалити,
Люде звыкли так гварити:
Яка жена, такы діти.
Якым молоком плекала,
Такы діти выховала.

Вы паробкы уважайте,
И за правду принимайте,
Встримуйтеся от напою,
Бо што пьют — худобніют.
А качмаре богатіют,
Им не треба працувати,
Лем паленку продавати.
Корчму паленка взбогатіє,
А роботник схудобніє,
Бо дакотре нерозважно жиє,
Што заробит, то пропиє,
А сам нич не має,
О родину нич не дбає.

Юстина Гоч,
Единборо, Па.